मेरी नवोढा

(कविता)Dipendra KC

 

मेरी नवोढा !

 

ओई मेरी नवोढा !

उतारिदेउ लाज सवै

रात छिप्पिईसक्यो आज ।

अनजानमै सही

यात्रा शुरु गर्नुछ आज

मधुशालामा घन्किएको गीत

तिम्रा मेरा लागि हो

जीवनभर नभुल्ने रात

आत्मिक प्रेमको विनिमय

तिम्रा र मेरा लागि हो

सायद ! यसैलाई भन्छन होला

हनिमून !

ओई मेरी नवोढा !

उतारिदेउ लाज सवै

कुइना जोडेपनि नजोडेपनि

एउटै भैसक्यो हाम्र्रो यात्रा,

हेर त त्यो पहाड

सकेपनि नसकेपनि

अव सँगै चढने हो हामीले

यही शर्तमा –

पोखिएको हो सिन्दूर सिँउदोमा

हिडेको हो डोली नौमतीको लर्कोमा

उक्लिएका हौं सँगै

यो सिंढी र पिंढीमा

फेरि कहिल्यै नआउने समय

कैद गर तिमी पनि

र कैद गर्छु म पनि ।

ओई मेरी नवोढा !

आउलो लगाएर मूलढोकामा

आउ समर्पित भएर एकार्कामा

दुनियाँलाई हेरौं

एउटै आँखीझयालबाट ।

आजदेखि—

तिम्रो र मेरो

एउटै हो छानो

र, एउटै हो मानो ।

 

दीपेन्द्र के.सी, लुभेन बेल्जियम ।

नवोढा — लज्जा र यौवनाले परिपूर्ण नवयुवती वा नवदुलही ।